چطوری گیاهخوار بشیم؟

من قبلا راجع چرایی گیاه خواری خودم و باقی گیاهخوارها تو دومین نوشته ی وبلاگم نوشته بودم، ولی تو این قسمت می خوام از چطور گیاه خوار شدن بنویسم. ولی برای شروع کردن نوشته م، احتیاج دارم اول به کامنت هایی بپردازم که معتقد هستن بعد از اینکه گیاهخوار شدن، بیمار شدن و یا مشکل جسمی خاصی پیدا کردن.

بعضی از این عزیزان، یک هفته، ده روز، یک ماه گیاهخوار شدن، و تو اون مدت دچار فلان عارضه شدن، و بعد از ده روز مطمئن شدن که گیاهخواری باعث و بانی اون مشکل بوده . یا  بعضی ها هستن که سابقه ی 6 ماه گیاهخواری، بیشتر یا کمتر دارن، و بعد بدن شون دچار مشکلات عدیده ایی میشه.

دسته ی اول اصلا حق ندارن بگن در ظرف یک هفته و یا ده روز، گیاهخواری اون اثر رو روی بدن شون گذاشتن. شما امروز شیش کیلو نون خامه ایی بخور، دو تا ظرف نوتلا، دو لیتر بستنی هم روی اونها. توقع دارید یک هفته بعد وزن تون بالا بره؟ یا برعکس، با یک رژیم معتدل برای لاغری، هیچ عقل سلیمی نمی تونه انتظار معجزه آسای ده کیلویی رو تو یه هفته   از بدن خودش داشته باشه. ( کاری با رژیم های اکستریم و احمقانه ایی که بعضا پیشنهاد می کنن و متاسفانه خانم هایی که بی توجه به اعضای داخلی بدن شون دست به این کار می زنن ندارم. سلامتی آینده شون رو فدای چند کیلو اضافه وزن می کنن) . دسته ی اول نمی تونن بعد از گذشت چند روز متوجه تاثیر گیاهخواری روی بدن شون بشن. عزیز جان، قشنگ جان، بدن شما از قبل دچار اون مشکل بوده. صرفا یه هم زمانی بوده با لایف استایل جدیدتون.

دسته ی دوم که می تونن دسته اولی ها باشن که با پررویی تمام حتی بدن شون ضعف رو نشون داده، ولی باز هم ادامه دادن. یا اینکه بعد از 6 ماه  بدن شون یک دفعه افتاده، آدم هایی هستن که با برنج سفید و نون و پاستا خودشون رو سیر می کردن. نمی خوام اشاره به شخص خاصی بکنم که خجالت بکشه. ولی همین خانمی که الان داره اینا رو می نویسه و اصلا هم اسمش رزالین نیست  دقیقا 5 سال پیش جزِ همین دسته بود. بله، من تا میگفتی چی بخورم، پاستا درست می کردم با سبزیجات. الان هم من  گیاهخوار هایی  رو می شناسم که تغذیه شون افتضاحه، دائم المریض هستن. دائم باید تشریف ببرن بیمارستان. حتی من یکی از دوستان قدیمی م دچار مشکلات عدیده ایی شد تو کبدش به خاطر تغذیه ی نادرستش. البته ایشون بعد از 5 سال گیاهخواری نادرست به کبدش آسیب زد. پس تا یه بار پاستا خوردید ترس برتون نداره که ای داد کبدم!  

دسته ی سومی هم هستن، که به اون دسته عزیزان نام  جوگیرندگان رو اهدا می کنم. صرفا همین گیاهخوار که شدن، یادشون می افته که قبل از گیاهخواری شون، ناخن انگشت وسطی ِ پای سمت چپ شون قبراق و سرحال تر به نظر میومد، الان همچین خیلی رو فرم نیستن! این دسته از عزیزان آمادگی خیلی زیادی هم دارن که بشینن کنار یه سری گوشتخوار و بعد از 4 دقیقه احساس کنن که مبتلا به انواع و اقسام بیماری شدن به خاطر گیاهخواری شون! معتقدم این دسته ی سومی ها هنوز از نظر روحی آمادگی کامل نداشتن برای شروع گیاهخواری. مثلا چند نفری بودن که همین دکمه ی فالو رو در اینستاگرام زدن برای من در دایرکت نوشتن که>  همین عکس های من رو دیدن تصمیم گرفتن گیاهخوار بشن. حتی بعضی ها میگن وگن بشیم. بعضی ها خیلی قدم بزرگ تری برمیدارن و می خوان یک دفعه خام گیاهخوار بشن. خب عزیز جان، قشنگ جان، بالام جان، یهویی؟؟ نمیشه یهو بی هوا، بی دلیل به صرف دیدن یه عکس گیاهخوار شد که! 

تصمیم برای گیاهخواری یک شبه اتفاق نمی افته. با دیدن یه شخص، با دیدن یه عکس نباید اتفاق بیفته. اگه اینطوری شدید بدونید که جز دسته سوم محسوب میشید و چهار روز بعد میاید انواع و اقسام بیماری ها رو تو وجود خودتون کشف می کنید. معتقدم زمانی میشه گیاهخوار شد و دلتون برای گوشت حیوون ها تنگ نشه که آمادگی روحی ش رو پیدا کرده باشید. پس از اول سنگ بزرگ برندارید.

قبل از تصمیم به تغییر عادت غذایی تون خیلی مهمه که اول با خودتون خلوت کنید و به خودتون بگید که می دونید که چه عادت بزرگی رو قراره تو زندگی عوض کنید. خوردن چیزی بوده که هر روز اندازه ی تمام عمرتون باهاش بودید. هرچقدر سن تون بیشتر باشه، خاطرات شما با گوشت بیشتر میشه. و همینطور عادت تون هم. تو نوشته ی قبلی یادتونه از مدیا حرف زدم که با تبلیغات خاصی به ما احساسات متفاوتی القا می کنه و این احساسات متفاوت باعث فعال شدن قسمت های مختلفی از مغز ما میشن. مثلا هروقت سوار فلان ماشین از فلان مدل بشیم خوش بختیم. یا مثلا اگر کودک ما از فلان پمپرز استفاده کنه، همیشه تپلی و خندون و خواب راحت و ... مثال که زیاده. ولی میخوام خاطرات گوشت خوری تون رو ربطش بدم به عادت هاتون. تو زندگی ما ایرونی ها گوشت حیوانات نقش خیلی خاصی داشته. روزهای تعطیل و سفر، کباب و جوجه کباب بوده. عروسی شاهانه رو تو فرهنگ عامه عروسی می دونن که توش کباب بدن و نه مثلا میرزاقاسمی. مهمون می خواسته بیاد واسش گوسفند سر میبریدن که مثلا خیلی عزیزه. هزار تا ازین خاطره ها ته ذهنمون هست. طبیعیه که این جوجه کباب وقتی جلوی شما قرار میگیره ذهن شما فلش بک بزنه به تمام خاطرات خوش زندگی تون. حتی خیلی وقت ها فیلم ها و عکسهای دل خراش از کشتارگاه ها رو فراموش کنید و به لذت همون لحظه تون بپردازید. ولی اگر تا اینجای این متن رو خوندید، اگر به روز شدن این وبلاگ برای شخص شما مهمه، پس این یعنی اینکه احساس وظیفه می کنید. احساس تعهد می کنید و می خواید که خوراک تون رو آگاهانه انتخاب کنید. طبیعیه که اوایل ش براتون سخت باشه. عجیب باشه . مطالعه کنید. بخونید گیاهخواری چه تاثیر خوبی رو خلق و روان تون میذاره. اصلا قرار نیست به خودتون سخت بگیرید که! قدم های کوچیک بردارید. یادتون باشه که سنگ بزرگ علامت نزدنه. اگر خیلیییی دلتون می خواد گیاهخوار بشید ولی بازم همچنان گوشت حیوانات براتون جذابیت داره،  از هفته ایی یک روز گیاهخواری شروع کنید. مثلا می تونیم یه گروه هماهنگ داشته باشیم از (دوشنبه های بدون گوشت ). بعد که علاقه مند شدید، قدم به قدم پیش برید. دلیل نداره همه رو از تصمیم تون با خبر کنید که بسیج شن شمارو پشیمون کنن .  بعد از مدتی میشه یک روز رو تبدیلش کرد به دو روز. کم کم متوجه میشید که ما تو آشپزی ایرونی مون چقدر هم غذاهای بدون گوشت و گیاهی داریم. یا اصلا غذا بلد نیستید؟ شما که تا منزل من تشریف آوردید، یه تک پا، اون بالا آدرس بزنید برید منزل گوگل جان،  و انواع غذاهای جدید و یا نوستالژیک پیدا کنید مثلا با کدو. من خیلی وقت ها که تصمیم به آشپزی با لوبیا قرمز دارم مثلا، و دلم طعم جدید میخواد تو گوگل و یا پینترست دنبال یه چیز جدید میگردم. خیلی وقت ها به سبک و سیاق خودم عوضش می کنم. ایرانیزه ش می کنم. چیزی که مهمه اینه که سعی کنید تا می تونید تنوع رو تو برنامه ی غذایی تون بگنجونید. از میوه های آبدار مثل طالبی، خربزه هندوونه زیاد استفاده کنید. مغز ها و دونه ها رو فراموش نکنید چون بهتون انرژی زیادی میدن. سعی کنید خام و بو نداده باشن. دوست های گیاهخوار پیدا کنید. باهم دستورهای غذایی تون رو شریک بشید. ورزش کنید. گرسنگی به خودتون ندید. اگر هدفتون کاهش وزن هستش، نگران نباشید، اگر سعی کنید از میوه و سبزیجات زیادی تو غذاتون استفاده کنید به مرور زمان و کم کم به سایز و وزن مورد نظر می رسید! برای شروع گیاهخواری یک دفعه تصمیم به خام گیاهخواری نگیرید. یک دفعه تصمیم به حذف تخم مرغ و لبنیات نگیرید. قدم به قدم پیش برید تا اذیت نشید. هر جایی از هدف تون فاصله گرفتید عیبی نداره. ناامید نشید. دوباره از اول شروع کنید.

 یه توصیه ی دیگه هم دارم، قبل از اینکه قدم اول رو بردارید برید و آزمایش چک آپ کلی بدن بدید. از داخل بدن تون خبر دار بشید که چه خبره. اگر آهن بدن تون کمه نگاه ویژه ایی به برگ های سبز و حبوبات داشته باشید. اینطوری اگه آهسته، با علم و مطمئن پیش برید صددرصد تضمین می کنم که جز هیچ کدوم از این دسته ها نخواهید بود. به جایی می رسید که دلتون می خواد همه این احساس خوب رهایی و سبک بالی رو تجربه کنن. لایف استایلی که نه خبر از ترش کردن معده هست، نه سنگینی، نه عذاب وجدان

پی نوشت : ( دوشنبه های بدون گوشت یه برنامه ی سرتاسری هستش تو کل دنیا که اکثر غیرگیاهخوارها (والبته گیاهخوارها) توش شرکت می کنن. من اولین بار چند سال پیش تو نروژ در روزنامه ایی این مطلب رو خوندم که از مردم خواسته شده بود دوشنبه ها از گوشت حیوانات تو غذاشون استفاده نکنن. اگر نصف جمعیت مردم نروژ هم به این کار عمل می کردن جمعیت زیادی اون روز هم به کره ی زمین کمک کرده بودن هم جون حیوانات بی شماری رو نجات داده بودن. من هم همون موقع ها در فیسبوک گروهی ساخته بودم و از ایرانی ها دعوت کرده بودم که همراه با بقیه ی مردم دنیا ماهم این حرکت رو انجام بدیم. تعدادمون خیلی زیاد شده بود. فیسبوکم رو بستم گروه منهدم شد به گمونم  هنوز این دوشنبه های بدون گوشت حداقل در نروژ دیده میشه. خیلی از رستوران ها، کافه ها و کانتین ها روزهای دوشنبه تابلوی مخصوصی می زنن و همراهی خودشون رو با این حرکت اعلام می کنن. )

پی نوشت دو : اگه مطالب به دردتون می خورن،  رو قسمت نظرات تقه بزنید، می دونم سخته براتون نظر بذارید، ولی اون دور و برها  یه انگشت شصت هستش که یعنی لایک دارید! یه لایک بزنید ببینم این آمار بغل داره هی میره بالا، نکنه شوهر جان میاد اینجا، هی اینتر میزنه من خوشحال بشم؟!  حالا تو اونجا رفتید، یه کامنت هم بذارید ببینم چند چندیم. 

سبز  باشید