Cooking With Rosi

همه چیز درباره ی گیاه خواری

Cooking With Rosi

همه چیز درباره ی گیاه خواری

برچسب های پشت محصولات، برای کی نوشته شدن؟

چند بار تا حالا شده به برچسب محصولی که می خرید توجه کنید و بدونید که چی دارید می خرید؟ دوست نروژی گیاهخواری داشتم که مدت 15 سال بود هیچ محصول قوطی و یا فراوری شده ی کارخونه ایی نخریده بود و اعتقاد داشت هر محصولی که بیشتر از 3 ماده در تولیدش به کار رفته باشه؛ برای بدن سمی هست. اتفاقا این دوست من ورزشکار و قهرمان بیکینی نروژ هم هست. بسیار خوش هیکل، ورزشکار و سالم. متاسفانه خود من هم خیلی وقت ها به دلیل کمبود وقت سراغ مواد بسته بندی شده میرم.  ولی فرقی که با گذشته م دارم این هست که بیشتر به برچسب پشت محصولات دقت می کنم. 


رب گوجه یکی از محصولاتی هستش که غذاهای ما ایرانی ها استفاده ی زیادی داره. ولی تا حالا به برچسب های پشت رب ها نگاه انداختید؟ یه نکته رو در طرز تهیه ی رب می خوام یادآوری کنم. به نقل از ویکی پدیای فارسی رب گوجه فرنگی "بعد از گرفتن دانه ها و پوست  گوجه ها، آن ها را برای چندین ساعت تحت فشار می پزند. سپس از غلظت آن کم کرده و دوباره محصول را می پزند تا یک کنستانتره ی غنی به دست بیاید." پس  به نظرم معقولانه هستش که رب گوجه که حاصل عصاره ی گوجه هست از گوجه ی تازه گرون تر باشه.ولی در واقعیت اینطور نیست، درسته؟ به نظرتون دلیلش چی می تونه باشه؟ اون چیزی که ما میریزیم تو غذا و از رنگ و بوش کیف می کنیم و پز دست پخت مون رو جلوی فامیل و دوست و آشنا میدیم  در حقیقت رنگ و مواد مصنوعی هستن. تبلیغاتی که گوجه های سالم و درشت و خوشگل رو توی چرخ های کارخونه نشون میدن همه شون فقط برای کور کردن چشم های ماست از حقیقت وجودی رب های گوجه که اونها نه فقط گوجه های سالم و خوشگل رو، که گوجه های خراب و گندیده ایی که کشاورزها نتونستن به مغازه ها بفرستن و یا حتی مغازه دارها نتونستن بهمون بفروشن رو وارد خط تولید می کنن تا همراه با خروارها نمک و شکر و رنگ به اسم رب گوجه دوباره بهمون بفروشن. یه بار دیگه فکر کنیم چی داریم به خورد بدن مون و عزیزان مون میدیم. تهیه ی رب خانگی کاری نداره. لطفا از اینکه خودتون رو گول بزنید که رب خونگی رو کیلویی از فلان مغازه میخرم ارززوووون! خیلی هم به سلامتش اعتقاد دارم دست بردارید. رب گوجه ی واقعی خیلی گرون تر از گوجه هستش. اختلاف قیمت ناچیز قابل توجیهه چون تولید کننده های رب به صورت فله ایی خرید می کنن و نه مثل ما به صورت خورده. ولی یک بار پیش خودتون حساب کتاب کنید ببینید برای تولید اون شیشه رب گوجه ایی که تو یخچال تون هست حداقل چند کیلو گوجه باید جوشونده بشن. قیمت گوجه رو هم نصف قیمت حساب کنیم، به انضمام هزینه ی تولید، بسته بندی، کارمندها، دلال های واسطه، هزینه ی حمل و نقل و ..... در نهایت چقدر برای تولید کننده تموم شده؟ چقدر سود داشته؟! و قیمت واقعی گوجه کیلویی چنده؟! 

بهترین کار تهیه ی رب خونگی هستش. و یا مثل من از خود گوجه ها به طور مستقیم استفاده کنید. ممکنه قرمزی رب های بیرون رو نداشته باشه. ولی به دلیل وجود گوجه ی طبیعی نتیجه ی کار، خیلی خوشمزه تر از رب های مصنوعی میشه.

این عکس هم از خبرگذاری مشرق گذاشتم. خبر مربوط به هفدهم مهرماه 94 هست در مشهد. هزاران مورد اینطوری هرروز اتفاق می افته و ما خبردار نمیشیم.



معدوم سازی 219 تن رب گوجه فرنگی سه سال تاریخ مصرف گذشته !! (از وب سایت معاونت غذا و دارو)


و این هم مارمولک در رب گوجه فرنگی!!! (از خبرگذاری نسیم بهاری)





__ دومین ماده ایی که می خوام معرفی کنم >  Natural flavours و یا افزودنی های مجاز و خوراکی هستش.  این عبارت یه پوشش مناسبیه واسه شرکت های مواد غذایی تا موادی که اگر شما به صورت مستقیم روی محصول ببینید از خریدنش ممکنه منصرف میشید. افزودنی های مجاز به چند و یا همه ی اینها گفته میشه: 


the essential oil, oleoresin, essence or extractive, protein hydrolysate, distillate, or any product of roasting, heating or enzymolysis, which contains the flavoring constituents derived from a spice, fruit or fruit juice, vegetable or vegetable juice, edible yeast, herb, bark, bud, root, leaf or similar plant material, meat, seafood, poultry, eggs, dairy products, or fermentation products thereof, whose significant function in food is flavoring rather than nutritional.”

که هرکدوم اینها می تونن عاملی باشن واسه رشد سلول های سرطانی. اینها رو سنجاق کنید به ظلم و ستمی که به حیوانات میره. نمونه ش؟ اکثر پاستیل ها  و ژلاتین هایی که برای تهیه ی دسر ازشون استفاده می کنیم. اونها رو معمولا از تفاله ها و باقی مانده های کارخانجات تولید گوشت و فراورده های گوشتی تولید می کنن. ژلاتین و یا پاستیل حاصل از جوشانده شدن طولانی مدت پوست، استخون و غضروف حیواناتی از قبیل خوک و شاخ و استخون گاو هستش. اگر همچنان دوس دارید دسرهای خوشمزه تون رو درست کنید، ولی با کمی ملایمت و خشونت کمتری نسبت به حیوانات، و هم چنین، بدن خودتون می تونید از آگار آگار برای خاصیت چسبندگی ش استفاده کنید. پاستیل های وگن هم تو بازار هستن. آگار آگار رو در خارج از کشور می تونید از فروشگاه های آسیایی بخرید.


ولی یه عبارت دیگه ایی هم روی محصولات هستش : Artificial flavours ( افزودنی های مصنوعی). آیا افزودنی های طبیعی بهتر از افزودنی های مصنوعی هستن؟ جواب خیر هستش. تقریبا هیچ فرقی بین این دو نوع افزدونی نیستش. مزه ی محصولات بسته بندی شده به مواد اصلی اون محصول برنمیگرده، بلکه به افزودنی های مجاز طبیعی و یا مصنوعی که به اون محصول زدن تا اون بو ، شکل و فرم و طعم رو داشته باشه برمیگرده. مهندس های غذایی در حقیقت با به وجود آوردن طعم به خصوصی در کنار تبلیغات گسترده اقدام به ایجاد یک نوع اعتیاد و یک نوع ذهنیت کاذب به اون محصول میشن. که من هربار اون محصول رو می بینم بزاق چشایی م شروع به تشرح کنه چرا که تبلیغات مدیا به من ثابت کردن که اون محصول باعث خوشحالی و شادی من میشه. مهندسین غذایی هم با ایجاد طعم خاصی این ذهنیت رو در من بیشتر از پیش تثبیت می کنن. نمونه ش؟ نوتلا. 

فقط به دلیل فروش بیشتر و یا ایجاد اعتیاد نیستن این طعم دهندگان و افزودنی ها. بلکه به خاطر حفظ شکل اولیه ی محصول هم هستن. مثلا آب پرتقال ها ( به طور کلی آب میوه هایی) که از فروشگاه ها و در بسته بندی می خرید و موقع نوشیدن تصور می کنید که همانند یک آب پرتقال تازه ست. به جز تعداد محدودی آب میوه های پاکتی که تاریخ مصرف کوتاهی دارن و در یخچال ها نگهداری میشن، این آب میوه ها در حقیقت  یک آب و شکری هستن که همراه با رنگ نارنجی و افزودنی مجاز برای شما طعم پرتقال رو تداعی می کنن. به همین دلیل هستش که باید خرید آب میوه ها رو تحریم کرد. چون آب و شکر و رنگ هستش که می نوشید. تاکید می کنم که تمام آب میوه های پاکتی اینطور نیستن. ممکنه بدترین نوع آب میوه ها هم درصد کمی از میوه ی اصلی داشته باشن. که اینجا سوال پیش میاد که هدف شما از خرید اون آب میوه ها چیه؟ سلامتی؟ پر کردن بدن؟ و یا بدون علم و آگاهی سراغ اون آب میوه ها رفتیم؟!


یه بار دیگه به محصولاتی که می خریم و وارد خونه هامون می کنیم خوب نگاه کنیم.


پی نوشت: دوستان عزیزی که قصد کپی کردن مطلب رو دارید، این نوشته حاصل تحقیق و ترجمه ی خودم هستش. لطف کنید در صورت کپی به نام وبلاگ من هم اشاره کنید. این طوری جفتمون خوش حال خواهیم بود 


سبز باشید 


نظرات 3 + ارسال نظر
نگار دوشنبه 24 خرداد 1395 ساعت 14:30

البته این آبمیوه ها طعم خوبی هم ندارن آب پرتغال مزه قرص ویتامین سی میده و آب سیب مثه آب قنده

Mina جمعه 7 اسفند 1394 ساعت 02:39

افرین به شما واقعا عالی بود . خیلی خوشحالم با وبلاگ پرمحتوا و شخصیت عالیتون اشنا شدم
موفق باشید

Melina پنج‌شنبه 29 بهمن 1394 ساعت 15:58

Vaqean Awlie bud weblagetuno kh dus drm

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد